Main menu:
Οι διαταραχές της κροταφογναθικής άρθρωσης είναι συχνές και εκδηλώνονται με ποικιλία συμπτωμάτων (πονοκέφαλοι, μειωμένη διάνοιξη στόματος , ήχοι κατά τη μάσηση και πόνος).
Καθώς οι περισσότερες διαταραχές στη λειτουργεία των κροταφογναθικών διαρθρώσεων είναι προσωρινές και αυτοπεριοριζόμενες, οι συντηρητικές θεραπείες που εφαρμόζονται (νάρθηκες σύγκλεισης, αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά, φυσιοθεραπεία, τεχνικές μείωσης του άγχους) συχνά είναι αρκετές.
Η χειρουργική θεραπεία επιφυλάσσεται για εκείνες τις περιπτώσεις των ενδοαρθρικών διαταραχών, όταν οι συντηρητικές μέθοδοι αποτυγχάνουν.
Αποτυχημένες μη χειρουργικές θεραπείες συνοδευόμενες από σημαντικά επίπεδα πόνου και δυσλειτουργίας σε βαθμό που να παρεμποδίζονται οι καθημερινές δραστηριότητες, είναι οι κύριες ενδείξεις για χειρουργική παρέμβαση.
Οι παραδοσιακές επέμβάσεις περιλαμβάνουν την ανοικτή επανατοποθέτηση του διάρθριου δίσκου, την συρραφή του ή την αφαίρεση αυτού. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει προτίμηση για λιγότερο παρεμβατικές τεχνικές , όπως η αρθροκέντηση και η αρθροσκόπιση, τα αποτελέσματα των οποίων όσον αφορά τον έλεγχο των συμπτωμάτων, φαίνεται να είναι συγκρίσιμα με των ανοικτών επεμβάσεων. Ο σκοπός αυτών των επεμβάσεων είναι να απομακρύνουν τα φλεγνονώδη μόρια από τον χώρο της άρθρωσης, να λύσουν τις συμφύσεις και να αποκαταστήσουν την κινητικότητα του διάρθριου δίσκου. Η αρθροκέντηση είναι η πιο απλή, μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία και είναι συνήθως η πρώτη επέμβαση που μπορεί να γίνει για την επώδυνη υποκινητικότητα της κροταφογναθικής διάρθρωσης.